تنظيم قند خون از راه دور؛ ميدان الکترومغناطيسي ديابت در مدل حيواني را درمان کرد
تنظيم قند خون از راه دور؛ ميدان الکترومغناطيسي ديابت در مدل حيواني را درمان کرد
304373.mp3
تنظيم قند خون از راه دور؛ ميدان الکترومغناطيسي ديابت در مدل حيواني را درمان کرد
محققان دانشگاه آيووا ايالات متحده آمريکا احتمالا يک روش ايمن و جديد براي کنترل غير تهاجمي قند خون [بدون دخالت در بدن] و درمان ديابت کشف کرده‌اند که نتايج آن روي موش‌ها موفقيت آميز بوده است. آن‌ها در نظر دارند به سمت آزمايش‌هاي باليني روي انسان حرکت کنند.
طبق يافته‌هاي جديد منتشر شده در تاريخ شش اکتبر ???? در مجله سل متابوليسم Cell Metabolism قرار گرفتن موش‌هاي ديابتي در معرض ترکيبي از ميدان‌هاي الکتريکي و مغناطيسي ايستا براي چند ساعت در روز، دو مشخصه اصلي ديابت نوع دو را عادي مي‌کند.
ديابت نوع دو يکي از شايع‌ترين بيماري‌هاي غدد در بزرگسالان است. در بيماري ديابت نوع دو، لوزالمعده، انسولين را به اندازه کافي و مورد نياز بدن ترشح مي‌کند اما توانايي لازم را براي هدايت قند به درون سلول‌ها ندارد. طبق گفته انستيتوي ملي ديابت و بيماري‌هاي گوارشي و کليوي آمريکا، رويکرد اصلي در درمان ديابت نوع دو شامل رژيم غذايي سالم‌تر و تحرک بدني بيشتر است. همچنين داروهاي زيادي وجود دارد که مي‌توانند به فرد کمک کنند تا علائم ديابت را کنترل کند.
با اين حال پايبندي به درمان ديابت نوع دو نسبتا کم است. تحقيقات نشان داده است که دست‌کم ?? درصد افراد مبتلا به اين نوع ديابت قادر به کنترل موثر سطح قند خون خود نيستند.
حال محققان دانشگاه آيووا معتقدند که ممکن است به کشف مهمي براي کنترل سطح قند خون رسيده باشند که تاکنون روي موش‌ها موفقيت آميز بوده است.
کالوين کارتر، محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه است که درباره نتايج تحقيق مي‌گويد: "ما يک کنترل از راه دور براي مديريت ديابت ساخته‌ايم".
"قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي براي دوره‌هاي نسبتا کوتاه، قند خود را کاهش مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را عادي مي‌کند. اثرات آن طولاني مدت است و امکان يک درمان الکترومغناطيسي را فراهم مي‌کند".
کالوين کارتر
محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه
وي افزود: "قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي براي دوره‌هاي نسبتا کوتاه، قند خود را کاهش مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را عادي مي‌کند. اثرات آن طولاني مدت است و امکان يک درمان الکترومغناطيسي را فراهم مي‌کند که مي‌تواند در هنگام خواب استفاده شود تا ديابت را در تمام طول روز مديريت کند".
اين کشف ممکن است نتايج ويژه‌اي در مراقبت از ديابت داشته باشد به‌ويژه براي بيماراني که رژيم‌هاي درماني فعلي را دشوار مي‌دانند.
مطالعه جديد نشان مي‌دهد که ميدان‌هاي الکترومغناطيسي تعادل اکسيدان‌ها و آنتي‌اکسيدان‌ها را در کبد تغيير مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را بهبود مي‌بخشد. اين اثر از سوي مولکول‌هاي واکنشي کوچک ايجاد مي‌شود که به نظر مي‌رسد به‌عنوان «آنتن‌هاي مغناطيسي» عمل مي‌کنند.
ماجراي کشفي که به‌طور اتفاقي رخ داد
اين کشف به‌طور اتفاقي رخ داد. ساني هوانگ، نويسنده همکار کارتر که دانشجوي مقطع دکترا است نياز به تمرين گرفتن خون از موش‌ها و اندازه‌گيري سطح قند خون آن‌ها داشت. کارتر به او اجازه داد که موش‌هايي که او براي بررسي تاثير ميدان‌هاي الکترومغناطيسي بر مغز و رفتار حيوانات استفاده مي‌کرد، قرض کند.
هوانگ مي‌گويد: «واقعا عجيب بود چراکه به‌طور معمول اين حيوانات داراي قند خون بالا و ديابت نوع دو هستند اما همه حيواناتي که در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي قرار داشتند سطح قند خون طبيعي را نشان دادند. من به کالوين [کارتر] گفتم که اينجا اتفاق عجيبي در حال رخ دادن است.»
يافته‌هايي که نشان مي‌داد اين نوع موش‌ها پس از مواجهه با ميدان‌هاي الکترومغناطيسي داراي سطح قند خون طبيعي مي‌شدند، خيلي بيشتر عجيب بود چرا که اين موش‌ها داراي يک تغيير ژنتيکي بودند که آن‌ها را ديابتي مي‌کرد.
"اين همان چيزي بود که جرقه اين پروژه را زد. همان اول ما متوجه شديم اگر يافته‌ها درست باشند مي‌توانند تاثير زيادي در مراقبت از ديابت داشته باشند".
کالوين کارتر
محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه
کارتر تاييد مي‌کند: "اين همان چيزي بود که جرقه اين پروژه را زد. همان اول ما متوجه شديم اگر يافته‌ها درست باشند مي‌توانند تاثير زيادي در مراقبت از ديابت داشته باشند."
کارتر و هوانگ در همکاري با دکتر ديل آبل رئيس گروه پزشکي داخلي دانشگاه آيووا و متخصص ديابت دريافتند که استفاده ترکيبي از ميدان‌هاي مغناطيسي و الکتريکي ساکن، قند خون را در سه نوع مختلف موش مبتلا به ديابت نوع دوم تعديل مي‌کند. اين گروه همچنين نشان داد که قرار گرفتن در معرض اين ميدان‌ها در هنگام خواب مقاومت به انسولين را در مدت سه روز پس از درمان معکوس مي‌کند.
ميدان‌هاي الکترومغناطيسي همه جا هستند: ارتباطات از راه دور، ناوبري و دستگاه‌هاي تلفن همراه، همه از آن براي انجام کارکردهاي خود استفاده مي‌کنند. ميدان‌هاي الکترومغناطيسي همچنين در پزشکي مانند ام‌آرآي و نوار مغزي به کار مي‌آيد.
کارتر و هوانگ در جست‌وجو سرنخ براي درک ساز و کارهاي اصلي اثرات بيولوژيکي ميدان‌هاي الکترومغناطيسي بر قند خون و حساسيت به انسولين متون دهه ???? را بررسي کردند که تحقيقاتي روي مهاجرت پرندگان داشت. آن‌ها دريافتند که بسياري از حيوانات ميدان الکترومغناطيسي زمين را حس و از آن براي جهت‌يابي استفاده مي‌کنند.
کارتر مي‌گويد: اين متون به يک پديده بيولوژيکي کوانتومي اشاره دارند که طبق آن ميدان‌هاي الکترومغناطيسي ممکن است با مولکول‌هاي خاص برهم کنش داشته باشند. مولکول‌هايي در بدن ما وجود دارند که تصور مي‌شود مانند آنتن مغناطيسي ريز عمل مي‌کنند و پاسخ بيولوژيکي به ميدان‌هاي الکترومغناطيسي مي‌دهند.
وي اضافه مي‌کند: "برخي از مولکول‌ها اکسيدان‌ها هستند که در زيست شناسي ردوکس [اکسايش و کاهش اکسيداسيون و احياء] مورد مطالعه قرار مي‌گيرند".
اين گروه با داگلاس اسپيتز، گري بوتنر اساتيد دانشگاه آيووا و جيسون هانسن استاد دانشگاه بريگهام يانگ که همه متخصصان شناخته شده بين‌المللي در زمينه بيولوژي ردوکس هستند همکاري کردند تا عملکرد يک مولکول اکسيدان به نام سوپراکسيد که در ديابت نوع دو نقش دارد بررسي کنند.
آزمايش‌هاي آن‌ها نشان مي‌دهد که ميدان‌هاي الکترومغناطيسي باعث تغيير علامت‌دهي [سيگنالينگ] مولکول‌هاي سوپراکسيد به ويژه در کبد مي‌شود که به فعال شدن طولاني مدت پاسخ آنتي‌اکسيداني ختم مي‌شود تا تعادل نقطه تنظيم اکسيداسيون بدن و پاسخ به انسولين را متعادل کند.
کارتر در اينباره مي‌گويد: "وقتي مولکول‌هاي سوپراکسيد را از کبد حذف مي‌کنيم در واقع اثر ميدان‌هاي الکترومغناطيسي را بر روي قند خون و پاسخ انسولين کاملا مسدود کرده‌ايم".
طبق يافته‌هاي جديد منتشر شده در تاريخ شش اکتبر ???? در مجله سل متابوليسم Cell Metabolism قرار گرفتن موش‌هاي ديابتي در معرض ترکيبي از ميدان‌هاي الکتريکي و مغناطيسي ايستا براي چند ساعت در روز، دو مشخصه اصلي ديابت نوع دو را عادي مي‌کند.
ديابت نوع دو يکي از شايع‌ترين بيماري‌هاي غدد در بزرگسالان است. در بيماري ديابت نوع دو، لوزالمعده، انسولين را به اندازه کافي و مورد نياز بدن ترشح مي‌کند اما توانايي لازم را براي هدايت قند به درون سلول‌ها ندارد. طبق گفته انستيتوي ملي ديابت و بيماري‌هاي گوارشي و کليوي آمريکا، رويکرد اصلي در درمان ديابت نوع دو شامل رژيم غذايي سالم‌تر و تحرک بدني بيشتر است. همچنين داروهاي زيادي وجود دارد که مي‌توانند به فرد کمک کنند تا علائم ديابت را کنترل کند.
با اين حال پايبندي به درمان ديابت نوع دو نسبتا کم است. تحقيقات نشان داده است که دست‌کم ?? درصد افراد مبتلا به اين نوع ديابت قادر به کنترل موثر سطح قند خون خود نيستند.
حال محققان دانشگاه آيووا معتقدند که ممکن است به کشف مهمي براي کنترل سطح قند خون رسيده باشند که تاکنون روي موش‌ها موفقيت آميز بوده است.
کالوين کارتر، محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه است که درباره نتايج تحقيق مي‌گويد: "ما يک کنترل از راه دور براي مديريت ديابت ساخته‌ايم".
"قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي براي دوره‌هاي نسبتا کوتاه، قند خود را کاهش مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را عادي مي‌کند. اثرات آن طولاني مدت است و امکان يک درمان الکترومغناطيسي را فراهم مي‌کند".
کالوين کارتر
محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه
وي افزود: "قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي براي دوره‌هاي نسبتا کوتاه، قند خود را کاهش مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را عادي مي‌کند. اثرات آن طولاني مدت است و امکان يک درمان الکترومغناطيسي را فراهم مي‌کند که مي‌تواند در هنگام خواب استفاده شود تا ديابت را در تمام طول روز مديريت کند".
اين کشف ممکن است نتايج ويژه‌اي در مراقبت از ديابت داشته باشد به‌ويژه براي بيماراني که رژيم‌هاي درماني فعلي را دشوار مي‌دانند.
مطالعه جديد نشان مي‌دهد که ميدان‌هاي الکترومغناطيسي تعادل اکسيدان‌ها و آنتي‌اکسيدان‌ها را در کبد تغيير مي‌دهد و پاسخ بدن به انسولين را بهبود مي‌بخشد. اين اثر از سوي مولکول‌هاي واکنشي کوچک ايجاد مي‌شود که به نظر مي‌رسد به‌عنوان «آنتن‌هاي مغناطيسي» عمل مي‌کنند.
ماجراي کشفي که به‌طور اتفاقي رخ داد
اين کشف به‌طور اتفاقي رخ داد. ساني هوانگ، نويسنده همکار کارتر که دانشجوي مقطع دکترا است نياز به تمرين گرفتن خون از موش‌ها و اندازه‌گيري سطح قند خون آن‌ها داشت. کارتر به او اجازه داد که موش‌هايي که او براي بررسي تاثير ميدان‌هاي الکترومغناطيسي بر مغز و رفتار حيوانات استفاده مي‌کرد، قرض کند.
هوانگ مي‌گويد: «واقعا عجيب بود چراکه به‌طور معمول اين حيوانات داراي قند خون بالا و ديابت نوع دو هستند اما همه حيواناتي که در معرض ميدان‌هاي الکترومغناطيسي قرار داشتند سطح قند خون طبيعي را نشان دادند. من به کالوين [کارتر] گفتم که اينجا اتفاق عجيبي در حال رخ دادن است.»
يافته‌هايي که نشان مي‌داد اين نوع موش‌ها پس از مواجهه با ميدان‌هاي الکترومغناطيسي داراي سطح قند خون طبيعي مي‌شدند، خيلي بيشتر عجيب بود چرا که اين موش‌ها داراي يک تغيير ژنتيکي بودند که آن‌ها را ديابتي مي‌کرد.
"اين همان چيزي بود که جرقه اين پروژه را زد. همان اول ما متوجه شديم اگر يافته‌ها درست باشند مي‌توانند تاثير زيادي در مراقبت از ديابت داشته باشند".
کالوين کارتر
محقق دوره فوق دکترا در دانشگاه آيووا، يکي از نويسندگان اصلي اين مطالعه
کارتر تاييد مي‌کند: "اين همان چيزي بود که جرقه اين پروژه را زد. همان اول ما متوجه شديم اگر يافته‌ها درست باشند مي‌توانند تاثير زيادي در مراقبت از ديابت داشته باشند."
کارتر و هوانگ در همکاري با دکتر ديل آبل رئيس گروه پزشکي داخلي دانشگاه آيووا و متخصص ديابت دريافتند که استفاده ترکيبي از ميدان‌هاي مغناطيسي و الکتريکي ساکن، قند خون را در سه نوع مختلف موش مبتلا به ديابت نوع دوم تعديل مي‌کند. اين گروه همچنين نشان داد که قرار گرفتن در معرض اين ميدان‌ها در هنگام خواب مقاومت به انسولين را در مدت سه روز پس از درمان معکوس مي‌کند.
ميدان‌هاي الکترومغناطيسي همه جا هستند: ارتباطات از راه دور، ناوبري و دستگاه‌هاي تلفن همراه، همه از آن براي انجام کارکردهاي خود استفاده مي‌کنند. ميدان‌هاي الکترومغناطيسي همچنين در پزشکي مانند ام‌آرآي و نوار مغزي به کار مي‌آيد.
کارتر و هوانگ در جست‌وجو سرنخ براي درک ساز و کارهاي اصلي اثرات بيولوژيکي ميدان‌هاي الکترومغناطيسي بر قند خون و حساسيت به انسولين متون دهه ???? را بررسي کردند که تحقيقاتي روي مهاجرت پرندگان داشت. آن‌ها دريافتند که بسياري از حيوانات ميدان الکترومغناطيسي زمين را حس و از آن براي جهت‌يابي استفاده مي‌کنند.
کارتر مي‌گويد: اين متون به يک پديده بيولوژيکي کوانتومي اشاره دارند که طبق آن ميدان‌هاي الکترومغناطيسي ممکن است با مولکول‌هاي خاص برهم کنش داشته باشند. مولکول‌هايي در بدن ما وجود دارند که تصور مي‌شود مانند آنتن مغناطيسي ريز عمل مي‌کنند و پاسخ بيولوژيکي به ميدان‌هاي الکترومغناطيسي مي‌دهند.
وي اضافه مي‌کند: "برخي از مولکول‌ها اکسيدان‌ها هستند که در زيست شناسي ردوکس [اکسايش و کاهش اکسيداسيون و احياء] مورد مطالعه قرار مي‌گيرند".
اين گروه با داگلاس اسپيتز، گري بوتنر اساتيد دانشگاه آيووا و جيسون هانسن استاد دانشگاه بريگهام يانگ که همه متخصصان شناخته شده بين‌المللي در زمينه بيولوژي ردوکس هستند همکاري کردند تا عملکرد يک مولکول اکسيدان به نام سوپراکسيد که در ديابت نوع دو نقش دارد بررسي کنند.
آزمايش‌هاي آن‌ها نشان مي‌دهد که ميدان‌هاي الکترومغناطيسي باعث تغيير علامت‌دهي [سيگنالينگ] مولکول‌هاي سوپراکسيد به ويژه در کبد مي‌شود که به فعال شدن طولاني مدت پاسخ آنتي‌اکسيداني ختم مي‌شود تا تعادل نقطه تنظيم اکسيداسيون بدن و پاسخ به انسولين را متعادل کند.
کارتر در اينباره مي‌گويد: "وقتي مولکول‌هاي سوپراکسيد را از کبد حذف مي‌کنيم در واقع اثر ميدان‌هاي الکترومغناطيسي را بر روي قند خون و پاسخ انسولين کاملا مسدود کرده‌ايم".
مطالعات انساني
علاوه بر مطالعه روي موش‌ها، محققان همچنين سلول‌هاي کبدي انسان را به مدت شش ساعت تحت درمان ميدان‌هاي الکترومغناطيسي قرار و نشان دادند که يک نشان‌گر جايگزين حساس به انسولين به طور قابل‌توجهي بهبود يافته است که نشان مي‌دهد که ميدان‌هاي الکترومغناطيسي ممکن است همان اثر ضد ديابت را در انسان ايجاد کنند.
کارتر و هوانگ از اينکه امکان تطابق داده‌ها بر روي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو ايجاد شود، انرژي مي‌گيرند. از نظر ايمني سازمان جهاني بهداشت ميدان‌هاي الکترومغناطيسي کم انرژي [با فرکانس پايين] را براي سلامت انسان بي‌خطر تشخيص داده است. مطالعه دانشگاه آيووا نيز هيچ مدرکي درباره عوارض جانبي در موش‌ها پيدا نکرد.
اين گروه تحقيقاتي در حال کار بر روي يک مدل بزرگتر از حيوانات هستند تا ببينند آيا ميدان‌هاي الکترومغناطيسي اثرات مشابهي در حيواناتي که از نظر اندازه و فيزيولوژي شبيه انسان هستند، ايجاد مي‌کنند. آن‌ها همچنين قصد دارند مطالعاتي را براي درک سازوکار اکسيداسيون‌هايي که روي ميدان‌هاي الکترومغناطيسي تاثير مي‌گذارند انجام دهند. هدف نهايي آن‌ها حرکت به سمت انجام آزمايش‌هاي باليني روي بيماران ديابتي است تا به سمت روش درمان جديدي حرکت شود.
با اين هدف کارتر، هوانگ و والتر برادر دوقلوي کارتر با کمک بخش تحقيقات دانشگاه آيووا يک شرکت استارت‌آپي با نام Geminii Health ايجاد کردند.
کارتر مي‌گويد: «روياي ما ايجاد يک طبقه جديد از داروهاي غير تهاجمي است که از راه دور سلول‌هاي را براي مقابله با بيماري کنترل مي‌کند.»
مقاله "قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي مغناطيسي و الکتريکي ساکن، ديابت نوع دو را درمان مي‌کند" در مجله سل متابوليسم Cell Metabolism در تاريخ شش اکتبر منتشر شده است.
DOI: ??.????/scitranslmed.abe????
منبع خبر:يورونيوز
تهيه و تدوين:دکتر فاطمه فرجي
دکتراي تخصصي ايمني شناسي پزشکي
کارتر و هوانگ از اينکه امکان تطابق داده‌ها بر روي بيماران مبتلا به ديابت نوع دو ايجاد شود، انرژي مي‌گيرند. از نظر ايمني سازمان جهاني بهداشت ميدان‌هاي الکترومغناطيسي کم انرژي [با فرکانس پايين] را براي سلامت انسان بي‌خطر تشخيص داده است. مطالعه دانشگاه آيووا نيز هيچ مدرکي درباره عوارض جانبي در موش‌ها پيدا نکرد.
اين گروه تحقيقاتي در حال کار بر روي يک مدل بزرگتر از حيوانات هستند تا ببينند آيا ميدان‌هاي الکترومغناطيسي اثرات مشابهي در حيواناتي که از نظر اندازه و فيزيولوژي شبيه انسان هستند، ايجاد مي‌کنند. آن‌ها همچنين قصد دارند مطالعاتي را براي درک سازوکار اکسيداسيون‌هايي که روي ميدان‌هاي الکترومغناطيسي تاثير مي‌گذارند انجام دهند. هدف نهايي آن‌ها حرکت به سمت انجام آزمايش‌هاي باليني روي بيماران ديابتي است تا به سمت روش درمان جديدي حرکت شود.
با اين هدف کارتر، هوانگ و والتر برادر دوقلوي کارتر با کمک بخش تحقيقات دانشگاه آيووا يک شرکت استارت‌آپي با نام Geminii Health ايجاد کردند.
کارتر مي‌گويد: «روياي ما ايجاد يک طبقه جديد از داروهاي غير تهاجمي است که از راه دور سلول‌هاي را براي مقابله با بيماري کنترل مي‌کند.»
مقاله "قرار گرفتن در معرض ميدان‌هاي مغناطيسي و الکتريکي ساکن، ديابت نوع دو را درمان مي‌کند" در مجله سل متابوليسم Cell Metabolism در تاريخ شش اکتبر منتشر شده است.
DOI: ??.????/scitranslmed.abe????
منبع خبر:يورونيوز
تهيه و تدوين:دکتر فاطمه فرجي
دکتراي تخصصي ايمني شناسي پزشکي
:
