افسردگی می تواند با افزایش خطر ابتلا به بیماریهای التهابی مرتبط باشد
در یک مطالعه کوهورت بزرگ مبتنی بر پایگاه داده UK Biobank، ارتباط معناداری میان افسردگی و افزایش خطر ابتلا به شش بیماری جسمی مرتبط با التهاب مشاهده شد. این بیماریها شامل بیماری عروق کرونر قلب (CHD)، بیماری شریانی محیطی (PAD)، دیابت نوع ۲ (T2D)، بیماری التهابی روده (IBD)، بیماری پارکینسون (PD) و آرتریت التهابی و شرایط مرتبط (IA) بودند. با این حال، پس از تعدیل کامل برای عوامل جمعیتشناختی، سبک زندگی و تعداد بیماریهای جسمی موجود در ابتدای مطالعه، تنها ارتباط میان افسردگی و بیماری پارکینسون باقی ماند.
این مطالعه شامل ۱۷۲٬۵۵۶ شرکتکننده از پایگاه داده UK Biobank بود که سوابق مراقبتهای اولیه پیوسته داشتند. از این تعداد، ۱۷٫۸٪ در ابتدای مطالعه مبتلا به افسردگی بودند و در نهایت ۱۶۸٬۶۴۱ نفر در تحلیل نهایی گنجانده شدند. افسردگی از طریق سوابق مراقبتهای اولیه، سوابق بیمارستانی و گزارش خوداظهاری در ارزیابی اولیه UKB شناسایی شد. میانگین مدت پیگیری ۷٫۱ سال بود. هدف مطالعه بررسی بروز بیماریهای مرتبط با التهاب در افراد مبتلا به افسردگی در مقایسه با افراد فاقد افسردگی بود، با تعدیل برای عوامل جمعیتشناختی، سبک زندگی و تعداد بیماریهای همزمان در ابتدای مطالعه.
در تحلیل اولیه که فقط برای سن و جنس تعدیل شده بود، افسردگی با افزایش خطر ابتلا به تمامی بیماریهای مورد بررسی همراه بود. نسبت خطر برای CHD برابر با ۱٫۳۶ (فاصله اطمینان ۹۵٪: ۱٫۲۸ تا ۱٫۴۴)، برای PAD برابر با ۱٫۵۸ ) ۱٫۳۷ تا ۱٫۸۳(، و برای T2D برابر با ۱٫۴۲ ) ۱٫۳۴ تا ۱٫۵۲(گزارش شد. همچنین برای IBD نسبت خطر ۱٫۳۴ ) ۱٫۱۰ تا ۱٫۶۳(، برای PD برابر با ۱٫۵۲ ) ۱٫۲۵ تا ۱٫۸۶(، و برای IA برابر با ۱٫۳۷ )۱٫۲۵ تا ۱٫۵۰( بود. با این حال، پس از تعدیل برای سبک زندگی و تعداد بیماریهای همزمان، تنها ارتباط میان افسردگی و بیماری پارکینسون باقی ماند که نسبت خطر آن ۱٫۴۵ )۱٫۱۸ تا ۱٫۷۹(بود.
نویسندگان مقاله تأکید کردند که یافتههای این مطالعه نیاز به مداخلات سبک زندگی در افراد مبتلا به افسردگی را برای کاهش عوامل خطر بیماریهای قلبی-متابولیک و سایر بیماریهای جسمی برجسته میسازد. آنها توصیه کردند که متخصصان سلامت باید غربالگری عوامل خطر بیماریهای جسمی را در افراد مبتلا به افسردگی در اولویت قرار دهند، بهویژه در مورد بیماریهایی که منشأ التهابی دارند. همچنین پیشنهاد شد که رویکردی یکپارچه در مراقبت از بیماران، شامل ارزیابی سلامت روان همراه با مدیریت فعال خطرات جسمی، میتواند نتایج درمانی را بهبود بخشد و به ارتقاء سلامت کلی فرد کمک کند.
منبع:
کامنت