این مطالعه با هدف "بررسی ویژگی و عملکرد آنتی بادی­های ضد RTL۱ در رده­ های سلولی سرطانی کبد و پستان" انجام شد. 
امروزه استفاده از آنتی­ بادی­های درمانی یک رویکرد شناخته شده برای درمان سرطان است.RTL۱ (Retrotransposon like۱) آنتی ژنی است که در سال­های اخیر به عنوان یک هدف درمانی در سرطان، مورد توجه قرار گرفته است. گزارش هایی مبنی بر افزایش بیان RTL۱ در تعدادی از سرطان­ها از جمله کارسینوم کبدی (HCC) و ملانوما منتشر شده است.
در این مطالعه بر علیه ۵ قطعه پپتیدی متعلق به بخش خارج سلولی پروتئین RTL۱، آنتی ­بادی های پلی ­کلونال تولید گردید و ویژگی های آنها با استفاده از مطالعات بیوانفورماتیک، الایزا، وسترن بلات و ایمونوهیستوشیمی (بر روی بافت جفت) و فلوسایتومتری (بر روی رده­ های سلولی سرطان­های کبد و پستان) مورد بررسی قرار گرفت. همچنین  بیان RTL۱ در بافت­های سرطانی کبد و پستان توسط تکنیک ایمونوهیستوشیمی و نیز ارتباط میزان بیان RTL۱ با فاکتورهای کلینیکوپاتولوژیک بیماران، بررسی گردید. سپس وجود RTL۱ از نظر وجود mRNA، پروتئین و محل قرارگیری آن در سلول (localization) در ۶ رده ­ی سلول سرطانی پستان و کبد و به ترتیب با استفاده از تکنیک­های RT-PCR، وسترن بلات و فلوسایتومتری بررسی شد. در مرحله بعد تاثیر این آنتی­ بادی­ها و نیز کونژوگه آنتی­ بادی-داروی آنتی نئوپلاستیک (SN۳۸)، در تکثیر رده های سلول­ سرطانی ذکر شده، مورد بررسی قرار گرفت. همچنین ورود آنتی­ بادی­ها به داخل سلول با استفاده از تست فلوسایتومتری بررسی شد. به علاوه میزان بیان RTL۱ در سلول های مقاوم شده به داروی شیمی درمانی (۵-FU) نیز مورد مطالعه و بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصل از این پروژه نشان داد که آنتی بادی های تولید شده همگی دارای واکنش ­پذیری مناسبی با پپتیدهای مربوطه در الایزا بودند. آنتی­ بادی ها درجات متفاوتی از واکنش پذیری را در سنجش ­هایی مانند وسترن بلات، فلوسایتومتری و ایمونوهیستوشیمی نشان دادند و بنابراین آنتی­ بادی­ با بهترین راکتیویتی در سنجش های بعدی استفاده شد. تمام آنتی بادی­های تولید شده، قادر به شناسایی مولکول RTL۱ در سلول­های اندوتلیال جفت (به عنوان بافت کنترل مثبت) در آزمون ایمونوهیستوشیمی بودند. در بخش بررسی بیان RTL۱ در بافت­های سرطان پستان و کبد، الگوی مخلوطی از بیان RTL۱ هسته ­ای و سیتوپلاسمی در اکثر بافت­های مورد بررسی مشاهده گردید، با این حال بیان هسته ­ای الگوی بیان غالب بود. سطح بیان RTL۱ هسته­ ای در بافت­های سرطان پستان(BC) و هپاتوسل کارسینوما (HCC) بطور معنی داری نسبت به بافت نرمال و غیر سرطانی بیشتر بود. در بافت­های BC، ارتباط آماری معنی داری بین بیان RTL۱ هسته­ای و درجه بافت شناسی و تهاجم عروقی یافت شد. در بافت­های HCC، ارتباط معنی ­داری بین بیان هسته ­ای و اندازه تومور، تهاجم به اعصاب اطراف تومور و تهاجم عروقی مشاهده گردید. در بخش بررسی بیان این مولکول در رده های سلول سرطانی، رونوشت این مولکول در تمامی رده ها به جز HepG۲ دیده شد. در وسترن بلات نیز باند RTL۱ با وزن مولکولی حدود KD ۱۲۵ در جفت طبیعی انسان دیده شد، اما در رده های سلولی سرطانی, علاوه بر باند KD ۱۲۵، دو باند پروتئینی دیگر با وزن های حدود ۴۵ و ۸۵ کیلو دالتون نیز مشاهده شد. آزمون فلوسایتومتری نشان داد که همه رده ­های سلولی RTL۱ را با درجه متفاوتی در سطح خود بیان می کنند. بیان سطح سلولی در مهاجم ­ترین رده سلولی مورد مطالعه یعنی MDA-MB-۲۳۱، در مقایسه با T-۴۷D، SKBR۳ و MCF۷ که ویژگی تهاجمی کمتری دارند، سطوح بالاتری را نشان داد همچنین نتایج نشان داد که در سلول SKBR۳ )سلولی­ با بیان سطحی پایین) میزان بالایی از بیان RTL۱ به صورت داخل سلولی دیده می شود. نتایج تست تکثیر نشان داد که هم آنتی بادی و هم ترکیب آنتی بادی-دارو، تاثیر معنی داری بر تکثیر سلول های سرطانی ندارند و نتایج تست اینترنالیزیشن نشان می دهد که در زمان کوتاهی پس از ورود آنتی بادی به داخل سلول، مجددا RTL۱ به سطح سلول بر می­گردد. همچنین نتایج تست های مقاومت دارویی نشان داد که بیان این مولکول در سلول مقاوم شده به دارو، نسبت به سلول تیمار نشده تفاوتی ندارد.
نتایج این تحقیق برای اولین بار نشان داد که RTL۱ به طور قابل توجهی در بافت­های سرطان سینه و کبد بیان می شود. نتایج نشان دهنده پتانسیل استفاده از RTL۱ به عنوان مولکول هدف برای ایمونوتراپی  برای بیماران مبتلا به سرطان پستان و کبد است.
نتایج حاصل از این تحقیق بصورت ۲ مقاله در مجلات معتبر بین المللی  Experimental and molecular pathology و Immunopharmacology and immunotoxicology چاپ شد. همچنین این نتایج منجر به ثبت اختراع به شماره ۰۲۶۵۴۴ ۸۹/الف گردید. 

تهیه کننده خبر: دکتر فاطمه فرجی
دکترای تخصصی ایمونولوژی