مدل سازي کارديوميوپاتي (بيماري‌هاي ماهيچه‌ي قلب) با کمک iPSCs
مدل سازي کارديوميوپاتي (بيماري‌هاي ماهيچه‌ي قلب) با کمک iPSCs
304347.mp3
مدل سازي کارديوميوپاتي (بيماري‌هاي ماهيچه‌ي قلب) با کمک iPSCs
مطالعه نشان داده اند که از Human induced pluripotent stem cell-derived cardiomyocytes (hiPSC-CMs) گرفته شده از بيمار مي توان به عنوان ابزار مدل سازي کارديوميوپاتي ها و پلتفرم‌هاي کشف دارو استفاده کرد.
سلولهاي hiPSC بيمار قادر به تشريح فنوتيپ هاي باليني خاص از جمله اختلال انقباضي و آريتمي در بيماراني که از آن‌ها سلول گرفته شده است، ميباشند . اين موضوع به طور ويژه‌اي در زمينه‌ي کارديوميوپاتي هاي مونوژنيک توسعه يافته است، مطالعات اخير نشان مي‌دهند که hiPSC-CMs را نيز مي‌توان براي ارزيابي برهمکنش‌هاي منحصر به فرد بين سوابق ژنتيکي بيماران و فاکتورهاي محيطي يا فارماکولوزيکي استفاده کرد.با اين حال، احتمالاً، پتانسيل کامل iPSC براي مدل سازي اختلالات و نارسايي‌هاي قلبي هنوز مورد استفاده قرار نگرفته است.
کارديوميوسيت هاي مشتق شده از iPSC، در مقايسه با انواع بالغ، از نظر عملکردي نابالغ هستند. يکي از چالش‌هاي اصلي که مانع از تحقق کامل پتانسيل ميوسيت هاي مشتق شده از iPSC مي‌شود، مربوط به عدم قطعيت در وضعيت بلوغ ميوسيت ها (در سطوح زيست پزشکي، الکتروفيزيولوژيک و مکانيکي) است. ترکيب فناوري iPSC با فنون مهندسي زيستي، يک رويکرد اميد بخش براي بهبود بلوغ iPSC-CMs بوده و يک پلتفرم مناسب‌تر را براي اندازه گيري پارامترهاي عملکردي قلب فراهم مي‌کند (از جمله انقباض و استراحت). بااين حال، طيف وسيعي از فعاليت ها وجود دارند که هنوز در iPSC-CMs بررسي نشده‌اند. بيشتر مطالعات فعلي بر شناسايي الکتروفيزيولويکي و ساختاري سلولهاي توليد شده متمرکز بوده‌اند، توصيف ساير عوامل و فاکتورهاي کليدي عملکرد کارديوميوسيت ها، به تازگي انجام شده است. شامل استراحت و فعاليت‌هاي متابوليکي و ميتوکندريايي سلول مي باشد. شکل زير مراحل اشتفاده از سلول هاي hiPSC-CMs را به صورت شماتيک نشان ميدهد.
دکتر مريم عظيمي
دکتراي تخصصي ايمونولوژي
برگرفته از: ImmunologyToday
تاريخ خبر: آگوست ????
m-azimim
alumnus.tums.ac.ir
سلولهاي hiPSC بيمار قادر به تشريح فنوتيپ هاي باليني خاص از جمله اختلال انقباضي و آريتمي در بيماراني که از آن‌ها سلول گرفته شده است، ميباشند . اين موضوع به طور ويژه‌اي در زمينه‌ي کارديوميوپاتي هاي مونوژنيک توسعه يافته است، مطالعات اخير نشان مي‌دهند که hiPSC-CMs را نيز مي‌توان براي ارزيابي برهمکنش‌هاي منحصر به فرد بين سوابق ژنتيکي بيماران و فاکتورهاي محيطي يا فارماکولوزيکي استفاده کرد.با اين حال، احتمالاً، پتانسيل کامل iPSC براي مدل سازي اختلالات و نارسايي‌هاي قلبي هنوز مورد استفاده قرار نگرفته است.
کارديوميوسيت هاي مشتق شده از iPSC، در مقايسه با انواع بالغ، از نظر عملکردي نابالغ هستند. يکي از چالش‌هاي اصلي که مانع از تحقق کامل پتانسيل ميوسيت هاي مشتق شده از iPSC مي‌شود، مربوط به عدم قطعيت در وضعيت بلوغ ميوسيت ها (در سطوح زيست پزشکي، الکتروفيزيولوژيک و مکانيکي) است. ترکيب فناوري iPSC با فنون مهندسي زيستي، يک رويکرد اميد بخش براي بهبود بلوغ iPSC-CMs بوده و يک پلتفرم مناسب‌تر را براي اندازه گيري پارامترهاي عملکردي قلب فراهم مي‌کند (از جمله انقباض و استراحت). بااين حال، طيف وسيعي از فعاليت ها وجود دارند که هنوز در iPSC-CMs بررسي نشده‌اند. بيشتر مطالعات فعلي بر شناسايي الکتروفيزيولويکي و ساختاري سلولهاي توليد شده متمرکز بوده‌اند، توصيف ساير عوامل و فاکتورهاي کليدي عملکرد کارديوميوسيت ها، به تازگي انجام شده است. شامل استراحت و فعاليت‌هاي متابوليکي و ميتوکندريايي سلول مي باشد. شکل زير مراحل اشتفاده از سلول هاي hiPSC-CMs را به صورت شماتيک نشان ميدهد.
دکتر مريم عظيمي
دکتراي تخصصي ايمونولوژي
برگرفته از: ImmunologyToday
تاريخ خبر: آگوست ????
m-azimim
alumnus.tums.ac.ir
:
