دو دوز ابتدایی واکسن های SARS-CoV-2 mRNA از ایمنی زایی بالایی در انسان برخوردار هستند، اما ظهور واریانت های بسیار مسری تر جدید نیاز به دوزهای بیشتر و نیز توسعه واکسن های جدید بر پایه واریانت ها را ضروری ساخت. مصون سازی با دوزهای یادآور SARS-CoV-2 در انسان ها عمدتا سلول های B خاطره از پیش موجود را فرا میخواند. اما مشخص نیست که آیا دوزهای یادآور موجب تحریک مراکز زایا و تولید سلول های B بالغ تر با گیرنده های اختصاصی تر می شوند و نیز آیا دوزهای یادآور بازطراحی شده بر اساس واریانت های جدید می توانند علیه اپیتوپ های اختصاصی واریانت پاسخ ایجاد نمایند. در این مطالعه نشان داده شده است که هم واکسن های mRNA تک ظرفیتی اولیه و هم واکسن های بعدی دوظرفیتی (علیه سویه های بتا و دلتا؛ B.1.351/B.1.617.2) قادر به برانگیختن پاسخ قوی اختصاصی علیه اسپایک در مراکز زایای سلول های B می باشند. این پاسخ مراکز زایا حداقل به مدت 8 هفته دوام یافته و منجر به تولید پلاسماسل ها و نیز مراکز سلول های خاطره اختصاصی آنتی ژن با جهش های بیشتر می شوند.  تمامی آنتی بادی های مونوکلونال اختصاصی اسپایک مشتق از مراکز سلول های خاطره که از افراد دریافت کننده دوز یادآور با واکسن تک ظرفیتی اولیه علیه اسپایک SARS-CoV-2، یا دو ظرفیتی بتا/دلتا، یا تک ظرفیتی بر پایه امیکرون جداسازی شده اند؛ پروتئین اسپایک SARS-CoV-2 اولیه را شناسایی می نمایند. با استفاده از یک رویکرد دستبه بندی هدفمند، این گروه از پژوهشگران مونوکلونال آنتی بادی هایی را جداسازی نمودند که تنها پروتئین اسپایک BA.1 را شناسایی نموده و قادر به شناسایی اسپایک SARS-CoV-2 اولیه در افراد دریافت کننده دوز یادآور mRNA-1273.529 نمی باشند. این دسته از آنتی بادی ها از جهش کمتری برخوردار بوده و درعین حال اپی توپ های جدیدی را در پروتئین اسپایک شناسایی می کنند که نشان دهنده خواستگاه نایو آنها می باشد. بنابراین واکسن های یادآور SARS-CoV-2 قادر به برانگیختن پاسخ مراکز زایای سلول های B بوده و می توانند پاسخ های جدیدی را برانگیزند که اپی توپ های اختصاصی واریانت ها را نیز شناسایی می نمایند.

منبع: مجله Nature

https://rdcu.be/c86YQ